(1856-1939)
austr. psychiatra, twórca psychoanalizy. Pochodził zFreiburga, wykształcenie zdobył wWiedniu. Zpoczątku przedmiotem badań F. była neurologia kliniczna, szczególnie zajmowała go histeria. Wlatach 1885-86 przebywał wParyżu, gdzie podczas studiów wklinice psychiatrycznej Salpętrire uJ.M.Charcota zainteresował się hipnozą. WWiedniu otworzył prywatną praktykę lekarską, rozpoczął współpracę zJ.Breuerem, który wleczeniu histerii posługiwał się metodą polegającą na skłanianiu pacjenta, będącego wstanie hipnozy, do wyjawienia nieświadomych, traumatycznych przeżyć powodujących jego nerwicę. Po 1895 r. F. opracował własną metodę terapii, wktórej koncentrował się na analizie luźnych skojarzeń, snów, wspomnień. W1902 r. został prof. wiedeńskiego uniwersytetu. W1938 r., po aneksji Austrii przez hitlerowskie Niemcy opuścił ojczyznę, udał się na emigrację do Anglii. Wpierwszym okresie badań (do ok. 1900) F. zajmował się przyczynami ileczeniem zaburzeń psychicznych. Od ok. 1920 r. jego zainteresowania wyszły poza granice psychiatrii, zajął się psychiką ludzką, teorią jej struktury, sposobami funkcjonowania. Odpowiedzialnością za psychiczne życie człowieka obarczył nieświadome mechanizmy popędowe, aszczególnie popęd seksualny, który identyfikował zpopędem życia, będącym wciągłym konflikcie zzachowaniami jednostki wmontowanymi wjej psychikę poprzez wychowanie. Poglądy F. od samego początku budziły liczne kontrowersje, przysparzając badaczowi zarówno zwolenników jego teorii, jak izagorzałych przeciwników. Krytycy atakowali F. za krańcowy biologizm, przyznawanie zbyt dużej roli popędom (szczególnie popędowi seksualnemu), bagatelizowanie wpływu społeczeństwa na formowanie się osobowości człowieka. Zasługą F. jest innowacyjne spojrzenie na psychikę człowieka, na nieuświadomione procesy, które warunkują jego zachowanie, na przeżycia zdzieciństwa, które mogą wpływać na ukształtowanie psychiki człowieka dorosłego. Za najważniejsze prace F. uznaje się: Studien ber Hysterie (1895, napisana wspólnie zJ. Breuerem), Psychopatologia życia codziennego (1901), Totem itabu (1913), Wstęp do psychoanalizy (1917), Poza zasadą przyjemności (1920), Kultura jako źródło cierpień (1930), Człowiek imieniem Mojżesz areligia monoteistyczna (1939). Poglądy F., uważanego za twórcę nowoczesnej psychoterapii, oddziaływały także na inne obszary życia społ., na kulturę, sztukę, literaturę, np. freudowską teorię snów wykorzystali wswoich powieściach M. Kuncewiczowa wCudzoziemce, W. Gombrowicz wFerdydurke. F. jest także autorem autobiografii Wizerunek własny (1925).
- Freud Sigmund, (1856-1939)
- Freud Sigmund, (1856-1939)
- FREUD Sigmund, (1856-1939)