Reklama

Racine Jean

(1639-99)

franc. poeta idramaturg, członek Akademii Francuskiej, związany zdworem Ludwika XIV. Wychowany wPort-Royal, gdzie zdobył gruntowne klasyczne wykształcenie iopanował grekę, po nieudanej próbie zrobienia kariery duchownej osiadł wParyżu izwiązał się ze środowiskiem aktorskim iliterackim ( Molire, La Fontaine). Wciągu 10 lat wystawił 7 tragedii: Andromacha (1667), Brytanik (1669), Berenika (1670), Bajazet (1672), Mitrydat (1673), Ifigenia (1674), Fedra (1677), oraz komedię Pieniacze (1668). Pomimo że sztuki uznano za arcydzieła, zawiść środowiska izłośliwe krytyki zniechęciły R. do dalszej twórczości. Odnowił kontakty zPort-Royal i, wraz z N. Boileau, został historiografem Ludwika XIV. Na prośbę pani de Maintenon napisał dla pensji panien wSaint-Cyr dwie tragedie, Esterę (1689) iAtalię (1691). Wszystkie sztuki R. spełniały wymogi klasycznej tragedii: respektowały zasadę trzech jedności - czasu, miejsca iakcji; ograniczały się do jednego wątku; wtematyce skupionej wokół wielkich uczuć odwoływały się do lit. antycznej, mitologii gr. ihistorii starożytnego Rzymu; operowały wzniosłym, retorycznym stylem. Tragedią R. najczęściej wystawianą pozostaje Fedra, zwidocznym wpływem utworów Eurypidesa i Seneki. Powodem klęski tytułowej bohaterki, która ginie samobójczą śmiercią, jest grzeszna miłość do pasierba Hipolita, syna Tezeusza. Zaskoczona wiadomością opowrocie męża, uznanego za umarłego, Fedra oskarża przed nim Hipolita opróbę gwałtu. Wzburzony Tezeusz ściąga na syna gniew Neptuna. Początkowo gotowa ratować ukochanego, Fedra dowiaduje się ojego miłości do Arycji. Oszalała zzazdrości pozwala, by Hipolit zginął wleczony za spłoszonymi przez morskiego potwora rumakami. Sama zażywa truciznę, wyznając mężowi intrygę. Mit. motyw podjęli po R. współcześni pisarze G. d’Annunzio, A. Ch. Swinburne i J. Cocteau. Kompleksem Fedry określa się wpsychoanalizie stosunek uczuciowy między ojczymem lub macochą apasierbem lub pasierbicą.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama