(1927)
powieść H. Hessego ukazująca próbę zespolenia rozbitej osobowości bohatera i zniwelowania różnic między jednostką a światem. Gł. bohater, 50-letni Harry Haller, rozdarty wewnętrznie pisarz, pragnie przezwyciężyć istniejące w nim sprzeczności, zjednoczyć dwa antagonistyczne pierwiastki: pierwotny, wilczy, zwierzęcy i duchowy, który zawdzięcza kulturze. Buntuje się przeciwko mieszczańskiej obyczajowości i proponowanemu przez nią stylowi życia. Jest samotnikiem z wyboru. Pacyfistyczne przekonania, pesymistyczna osobowość powodują, że Harry jest wyalienowany ze społeczeństwa Republiki Weimarskiej. Hermina i muzyk Pablo wydobywają Harrego na jakiś czas z jego samotni, odsłaniają przed nim świat jazzu i narkotyków. Harry zaczyna akceptować niedoskonałą rzeczywistość dopiero w chwili, gdy odkrywa istnienie nieśmiertelnego świata idei. Niektóre fragmenty W.s. uznano za opis narkotycznego transu. Powieść, zawierająca elementy autobiograficzne (Harrego Hallera uważano za alter ego autora), była niezwykle popularna w kontestacyjnych, hippisowskich kręgach młodzieżowych w latach 60. i 70.
- CHARTY, grupa ras używanych...
- HERMINA, Odmiana imienia Hermana.(...)
- Hesse Hermann, pseud. Emil Sinclair, (1877-1962)