Britanni
nazwa pierwotnej ludności celtyckiej wyspy W. Brytania, która napłynęła przed 400 p.n.e., podporządkowując sobie zamieszkujących tu od epoki brązu Piktów (plemiona nieindoeuropejskie); w II i I w. p.n.e. przybywały do W. Brytanii z terenów Galii (ob. Francja i Belgia) kolejne grupy ludności celtyckiej, dzielącej się na liczne plemiona, wchodzące ze sobą w niezbyt trwałe i często zmieniające się układy polityczne; żyli w klanach, czyli rodach patriarchalnych; ważną rolę odgrywali kapłani zwani druidami. B. stracili niezależność na rzecz Rzymian za czasów ces. Klaudiusza (43 n.e.); po opuszczeniu wyspy przez wojska rzymskie (pocz. V w.) rolę kolonizatorów w stosunku do B. zaczęły pełnić napływające tu liczne grupy germańskich Anglów, Sasów i Jutów (emigrujących z Półwyspu Jutlandzkiego), część B. przeniosła się na kontynent, zasiedlając tereny dzisiejszej Bretanii.