(filoz.)
metoda ustalania sensów, polegająca na uzgadnianiu ujęć obiektywnych z subiektywnymi przy pomocy myślenia paradoksalnego (z pominięciem zasady niesprzeczności); rozumiana jest jako: a) metoda interpretacji (rozumienia) ludzkich wytworów istniejących poza psychiką, przeciwstawiana obiektywnej analizie zjawisk przyrodniczych (W. Dilthey); b) refleksja filozoficzna dotycząca wszelkich form ekspresji - mitów, symboli religijnych, dzieł sztuki; c) pojmowania egzystencji jako swoistego sposobu bycia człowieka w świecie (M. Heidegger, H.G. Gadamer).
GADAMER, RICOEUR
- hermeneutyka, (gr. herme-neutikós...
- HERMENEUTYKA, (lit. 1)
- RICOEUR, Paul (1913-2005)