Samuel Bogumił (1771-1847)
leksykograf polski pochodzenia szwedzkiego; autor fundamentalnego Słownika języka polskiego, zawierającego w sześciu tomach 60 tys. haseł wyrazowych zestawionych z druków od XVI do XVIII w., z cytatami, odpowiednikami niemieckimi, łacińskimi i słowiańskimi; początkowo pracował jako lektor j. pol. na uniw. w Lipsku; od 1804 dyr. Liceum Warszawskiego; czł. Izby Edukacji Publicznej w Księstwie W-wskim i prezes Tow. do Ksiąg Elementarnych; współtwórca i dyr. biblioteki publicznej przy Uniw. W-wskim; czł. W-wskiego Tow. Przyjaciół Nauk; materiały do Słownika zbierał pod patronatem J.M. Ossolińskiego, będąc równocześnie kustoszem jego zbiorów; pozostawił także w rękopisach bibliografię druków pol. i materiały porównawcze z tekstów ros. do słowiańskiego słownika porównawczego.
POLSKA. NAUKA. PO 1795, TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUK W WARSZAWIE, LEKSYKOGRAFIA, WARSZAWSKIE LICEUM, POŠKA DIONIZAS
- LINDE, (lit.)
- LINDE, Carl (1842-1934)
- LINDE-LUBASZENKO, Edward