naród słowiański, zamieszkujący gł. Słowację (4,5 mln - 1993), a także Czechy, Węgry, Polskę, Rumunię, USA, Kanadę; j. słowacki; religia gł. katolicka, w mniejszości luterańska i grekokat.; grupa etniczna powstała nie wcześniej niż w VI w. ze skrzyżowania miejscowych ludów awarskich, celtyckich, germańskich z napływowymi słowiańskimi; określenie S. pojawiło się w XV w.; w połowie XIX w. wykształcił się lit. j. słowacki; w rozbudzeniu świadomości nar. S. wielką rolę odegrała Matica slovenská, stowarzyszenie kult.-nauk. zał. 1863; na Słowacji zachowały się tradycyjne regiony kulturowe: nizinny roln. z uprawą gł. winorośli i zbóż oraz górski hodowlany; przetrwały rzemiosła wyrobów skórzanych, z drewna, tkackich, koronkarskich, garncarskich; w przekazie ustnym podania o ludowych bohaterach (Janosik i in.). W Polsce S. zamieszkują pogranicze woj. małopolskiego, nieliczni w Krakowie i Warszawie - razem do 25 tys. (1994); w 2 szkołach podstawowych słowacki jest j. wykładowym, w 13 innych i 1 liceum - j. dodatkowym; działa Tow. Społeczno-Kulturalne Czechów i Słowaków w Polsce.
- LEGION CZECHÓW I SŁOWAKÓW W POLSCE, ochotniczy oddział wojskowy...
- CZECHOSŁOWACKI KORPUS W ROSJI, oddziały wojskowe (2...
- CZECHOSŁOWACKI KORPUS W ZSRR, jednostka wojskowa sformowana...