Prace nad uruchomieniem telewizji prowadzone były w Polsce już w okresie przedwojennym (w Pol. Radiu i Państwowym Inst. Telekomunikacyjnym); 1937-38 uruchomiono pierwszą eksperymentalną stację telewizyjną (kierownik W. Cetner), która została zniszczona podczas wojny; 1947 prace wznowiono pod kierownictwem J. Groszkowskiego i L. Kędzierskiego; 1952 powstała w Warszawie doświadczalna stacja i studio, która 25 X nadała pierwszy pol. program tv; od 23 I 1953 emitowano już regularny 30-minutowy program raz na tydzień; 22 VII 1954 uruchomiono Doświadczalny Ośr. Telewizyjny, który stopniowo poszerzał liczbę godzin nadawanego programu, wzbogacając się równocześnie o aparaturę (m.in. 1955 pierwsze studio i pierwszy wóz transmisyjny); wkrótce powstają regionalne ośr. tv (1956 w Łodzi, 1957 w Poznaniu i Katowicach, 1958 we Wrocławiu, 1959 w Gdańsku, 1960 w Szczecinie, 1961 w Krakowie); od 1 II 1961 emitowano program 7 razy w tygodniu; 1970 uruchomiono program II, a 1971 (początkowo raz w tygodniu) program kolorowy. Od 1956 zaczęto produkować w kraju (w Gdańsku, później także w Piasecznie pod W-wą) odbiorniki tv, a liczba abonentów dynamicznie przyrastała (1957 - 22 tys., 1960 - 426 tys., 1965 - 2078 tys., 1970 - 4215 tys., 1980 - 7954 tys., 1991 - 11,300 tys., by osiągnąć 1996 nasycenie ok. 300 odbiorników tv/1000 mieszk.). Obok wypełniania serwitutów politycznych telewizja w ramach rosnącego stale zasięgu pełniła ważne funkcje edukacyjne, informacyjne, kulturalne i rozrywkowe; od 1956 nadawano trzy razy w tygodniu Wiadomości dnia (przekształcone później w Dziennik TV); wysoką rangę posiadał wówczas magazyn polit. Monitor (prowadzony przez K. Małcużyńskiego); już 1953 powstał pierwszy spektakl Teatru Telewizji; 1958-66 wysoki poziom osiągnął Kabaret Starszych Panów J. Przybory i J. Wasowskiego; od 1959 emitowano magazyn kulturalny Pegaz, odnotowujący i komentujący najciekawsze wydarzenia artystyczne w kraju (zdjęty z anteny z końcem 2004, najdłużej emitowany w historii pol. telewizji program); najstarszym teleturniejem jest nadawana od 1962 Wielka gra (od 1975 prowadzona przez S. Ryster); w latach 70. znaczną popularność osiągnęły m.in. Listy o gospodarce (A. Bober), Gorąca linia (przekształcona później w Ekspres reporterów - E. Jaworowicz), kabarety O. Lipińskiej Gallux Show i Właśnie leci kabarecik; problematykę naukową popularyzowała Sonda; sporą widownię zdobyły programy redakcji sportowej (T. Hopfer, J. Ciszewski), i sensacyjne Kobry; przebojem M. Waltera (później E. Pacha) był Turniej miast; szczególną rolę odegrała telewizja inspirując powstanie nowych gat. twórczości artystycznej: filmu telewizyjnego (m.in. Brzezina A. Wajdy, Za ścianą K. Zanussiego, Personel K. Kieślowskiego) oraz seriali tv, wg oryginalnych scenariuszy bądź adaptacji klasyki (m.in. Wojna domowa, Czterdziestolatek, Czterej pancerni i pies, Stawka większa niż życie, Najdłuższa wojna wojna nowoczesnej Europy, Chłopi, Noce i dni, 07 zgłoś się, Polskie drogi, Hrabina Cosel, Lalka - dwukrotnie filmowana; dla dzieci Bolek i Lolek); lata 80. przyniosły - po wprowadzeniu stanu wojennego - okres bojkotu telewizji przez środowiska artystyczne i naukowe oraz przejściowe obniżenie poziomu programów tv; dopiero w ich drugiej połowie pojawiły się nowe inicjatywy, jak np. Teleekspress (od 1986), magazyny popularno-nakowe Laboratorium i Kwant oraz zrealizowany dla tv Dekalog K. Kieślowskiego.
- POLSKA. TELEWIZJA,
- Telewizja Polska, (TVP)
- TELEWIZJA POLSKA, TVP