(1888-1970)
pisarz izraelski, laureat Nagrody Nobla (1966), ur. na Ukrainie, w 1909 wyjechał do Palestyny, w latach 1912-23 mieszkał w Niemczech, od 1924 w Jerozolimie. W początkowym okresie twórczości opisuje życie środowisk żyd. w Europie Wschodniej i w Palestynie. Swoje dzieła tworzył w jęz. hebrajskim zawierającym elementy archaiczne, czerpał z lit. talmudycznej wykorzystując także tematy bibl. Około 12 tomów powieści i opowiadań szczegółowo obrazuje środowiska chasydzkie przełomu XIX i XX w. Symbolika jego dzieł łączy się często z rzeczywistością i fantazją, jest uważany za wybitnego epika współczesnej lit. hebrajskiej. Autor powieści: Wydanie za mąż (1931), Nocny gość (1940), Wczoraj (1947). Najbardziej znane opowiadania to m.in.: Opuszczone żony (1909), Nierówność stanie się równością (1921), Za naszej młodości i starości (1931), Na zawsze (1937), Przysięga wierności (1943), Przemiana (1958). Opracował i wydał stare legendy o tradycjach żyd. w tomie Straszne dni (1938) i zbiorze nowel Księga opowiadań (1957). A. uważany jest za twórcę izraelskiej powieści narodowej.