(1874-1941)
krytyk lit. iteatralny, publicysta, tłumacz, satyryk, lekarz. Od młodości związany ze środowiskiem artystycznym. Debiutował cyklem sonetów wtygodniku "Świat" (1895). Przedstawiciel krakowskiej cyganerii okresu Młodej Polski, współautor programów kabaretu Zielony Balonik, felietonista irecenzent teatralny. Członek PAL (od 1933), wykładowca lit. franc. na uniwersytecie we Lwowie, rozstrzelany przez hitlerowców. Twórczość Ż. składa się zwielu form igatunków lit. Sławę zdobył pozycją Słówka (1913), jednym z11 tomików wierszy kabaretowo-satyrycznych. Recenzje teatralne ukazały się w10-tomowym zbiorze Flirt zMelpomeną (1920-23). Obfita twórczość publicystyczna zebrana została w10 tomach felietonów społ.-obyczajowych m.in. Brewerie (1926), Dziewice konsystorskie (1929), Piekło kobiet (1930). Przemilczane fakty zbiografii m.in. Mickiewicza ukazał Boy wportretach: Ludzie żywi imartwi (1929) oraz Brązownicy (1930). Był też Ż. autorem wybitnej książki zzakresu hist. lit. Obrachunki fredrowskie (1934), monografii Marysieńka Sobieska (1937), szkiców m.in. oWyspiańskim, wspomnień Znaszli ten kraj? (1931) iantologii poetyckiej Młoda Polska (1939). Istotne znaczenie wjego twórczości miała działalność przekładowa. Pod nazwą Biblioteka Boya ukazało się ponad 100 tomów najwybitniejszych pozycji lit. franc.: prawie cała Komedia ludzka H. Balzaka, kompletna twórczość Moliera, Pieśń oRolandzie, dzieła m.in. B. Pascala, D.Diderota, Woltera, M. Prousta iStendhala. Ż. opublikował też Antologię literatury francuskiej (1922), zbiór studiów Mózg ipłeć (t. 1-3, 1926-28) oraz monografie Molier (1924) iBalzac (1934). Za zasługi wtwórczości przekładowej został odznaczony palmami Akademii Francuskiej (1914) iKrzyżem Kawalerskim Legii Honorowej (1922).
- Żeleński Tadeusz, pseud. Boy, (1874-1941)
- JADWIGA, Pochodzenia starogermańskiego,...