franc. wiersz klasyczny, 12-zgłoskowiec jambiczny, z akcentem głównym po 6. sylabie poprzedzającej średniówkę. Jego strukturalną zasadą metryczną jest zgodność akcentu ze znaczeniem. Forma ta nadaje się do wyrażania uczuć i narracyjnych opisów, czynów heroicznych. Po raz pierwszy pojawił się w XII w. w jednym z franc. poematów epickich, określanym mianem chanson de geste pt. Pielgrzymka Karola Wielkiego do Jerozolimy, świadomie jako typ strofy w eposie Historia Aleksandra Wielkiego Lamberta le Tort, napisanym w konwencji bajeczno-fantastycznej na temat dziejów króla. A. stał się oficjalną formą franc. wiersza klasycznego, np. w Cydzie P. Corneille’a; w poezji pol. funkcję a. pełnił 13-zgłoskowiec.
- ALEKSANDRYN, wiersz dwunastozgłoskowy...
- ALEKSANDRYNÓW, miejscowość w , powiat...
- QUENEAU, Raymond (1903-76)