(franc. = sztuka dekoracyjna)
tendencje stylu dekoracyjnego w sztuce 1. poł. XX w. (od założenia "Wiener Werksttte" w 1903 do pocz. lat 40.); a.d. przejawiała się w rzemiośle artystycznym, dekoracji wnętrz, w architekturze, w niektórych aspektach malarstwa i rzeźby; oddziaływała silnie na modę, sztukę biżuterii, wzornictwo przemysłowe. Charakteryzowała się m.in. symetrycznością, powtarzalnością wzorów, wykorzystaniem geometrycznych motywów roślinnych i zwierzęcych; stosowano naturalne materiały - kość słoniową, srebro, rzadkie gatunki drewna, metal, co sprawiało wrażenie lekkości i prostoty. A.d. odwoływała się do haseł secesji - syntezy sztuk, artystycznego kształtowania otoczenia i odrodzenia rzemiosła.