(1450-1516)
malarz niderl. obdarzony oryginalną, często trudną do zinterpretowania wyobraźnią. Sztuka B. wywodzi się z tradycji malarstwa gotyckiego, z alegorycznych i symbolicznych przedstawień tematów rel. - grzechu, pokusy, kary, wad ludzkich i społ. - które artysta interpretuje samodzielnie (np. Statek głupców). Łączył moralitet z wyrafinowaną wyobraźnią. Stwarzał fantastyczne motywy, diaboliczno-demoniczne stwory, dziwne rośliny i zwierzęta, zdeformowane postacie, które umieszczał w groteskowych sytuacjach. W obrazach ilustrujących przypowieści i przysłowia tworzył apokaliptyczne wizje, np. tryptyk Ogród rozkoszy ziemskich i niebieskich, Kuszenie Św. Antoniego. Malarstwo B. charakteryzuje subtelny rysunek, precyzja modelowanych kształtów, wielka wrażliwość w doborze kolorów. Stworzył prototyp niderlandzkiego malarstwa rodzajowego, był nowatorem pejzażu panoramicznego i najbardziej zdumiewającym artystą wszechczasów. Do jego kontynuatorów należał m.in. P. Bruegel.
- Bosch Hieronymus, właśc. Hieronymus van Aeken, (ok. 1450-1516)