(1940-96)
ros. poeta, dramaturg, eseista, tłumacz, laureat Nagrody Nobla (1987). Uczeń i duchowy spadkobierca A. Achmatowej; za swojego mistrza uważał H. Audena, czerpał też inspiracje z twórczości ang. poetów metafizycznych XVI-XVII w. Pisał eseje w jęz. ang. Mniej niż ktoś (1986), Śpiew wahadła (1989). W jęz. ros. stworzył lirykę filoz.-medytacyjną, intelektualną. Autor autobiografii Półtora pokoju (1985), przede wszystkim jednak licznych tomów poezji, m.in. Wielka elegia dla Johna Donne’a (1963), Postój na pustyni (1970), Martwa natura (1971), Rozwijając Platona (1976), Części mowy (1977), Rzymskie elegie (1982), Urania (1987), Popiersie Tyberiusza (1987), Jesienny krzyk jastrzębia (1990), Pofałdowane tereny. Podróże z komentarzami (1995). Krytycy nazywają go neoklasykiem, jego apolityczną poezję przenika tragiczne widzenie świata.
- Brodski Iosif Aleksandrowicz, (1940-1996)
- JÓZEF, Pochodzenia hebrajskiego,...