(1768-1848)
franc. poeta, prozaik, eseista, dyplomata Napoleona, podróżnik opisujący Bliski Wschód i Amerykę Płn. Autor m.in. Geniusza chrześcijaństwa (w tłum. pol. Duch wiary chrześc.). Sławę przyniosły mu Atala (1801) i Ren (1802), w obu treścią wyznań są miłość, marzycielstwo, melancholia, nie określona nostalgia, pustka namiętności, samotność, wyrafinowana uczuciowość i irracjonalność człowieczej egzystencji. Ponadto epos Męczennicy, esej Pamiętniki zza grobu (1848). W Podróży z Paryża do Jerozolimy (1811) ukazał wizję Hellady, która stała się dla romantyków natchnieniem do pielgrzymowania na Wschód. Twórczość Ch. rehabilitowała religię, średniowiecze i Orient jako źródła inspiracji, naturę, krajobraz, podróż jako temat, liryczny subiektywizm jako metodę twórczą, kreując model "duszy romantycznej".
- Chateaubriand François-Ren de, (1768-1848)