(łac. dedicatio = poświęcenie, od dedicare = ofiarować, poświęcić)
lapidarnie wyrażona przez autora formuła, zapisana odręcznie lub wydrukowana przed tekstem lit., wskazująca konkretną osobę lub instytucję, której autor poświęca swoje dzieło. D. intensywnie rozwijała się w renesansie, baroku i romantyzmie jako forma wypowiedzi panegirycznej, kierowana do jednej osoby, np. treść dedykacji umieszczonej przed Trenami Jana z Czarnolasu lub d. P. Myszkowskiemu, otwierająca poetycki przekład Psałterza Dawidów J. Kochanowskiego jako wyraz szacunku poety dla mecenasa.