(gr. emperios = doświadczony)
najwyższa sfera nieba w starożytnej i średniowiecznej kosmologii; sfera ognia i światła, miejsce uważane za źródło czystej myśli i szczytnych idei. W lit. e. pojawiło się w Boskiej Komedii A. Dantego.
(gr. emperios = doświadczony)
najwyższa sfera nieba w starożytnej i średniowiecznej kosmologii; sfera ognia i światła, miejsce uważane za źródło czystej myśli i szczytnych idei. W lit. e. pojawiło się w Boskiej Komedii A. Dantego.