(gr. erôtikós = miłosny, od eros = miłość zmysłowa)
miłosny utwór liryczny, często w formie wyznania lub skargi ukochanego. W ciągu wieków wykształciły się liczne konwencje gat.; największe znaczenie w kształtowaniu e. miała liryka trubadurów, którzy poetycko opisali miłość jako radosne natu-
ralne przeżycie zmysłowe włączone w krąg dostępnych człowiekowi przyjemnych doznań. Przykłady e.: Wielki Testament F. Villona (1489), w liryce staropol. J. Kochanowski, A. Morsztyn, Sz. Zimorowic, F.D. Kniaźnin, w renesansowej liryce wł. Sonety do Laury F. Petrarki, w liryce romantycznej Sonety odeskie A. Mickiewicza. W klasycyzmie e. był tematem sentymentalnej powieści, dumy, dramatu; rozwija się nadal w poezji współcz.