(gr. euanglion = dobra wiadomość)
najczęściej kojarzy się z księgą Ewangelii. W NT termin ten używany zawsze na oznaczenie zwiastowania zbawienia dokonanego przez Boga, Jezusa Chrystusa. NT nawiązał do słów proroka Izajasza (Iz 40,9), który ogłaszał wygnańcom wracającym z niewoli babilońskiej radosną nowinę. Termin E. przeszedł ewolucję znaczeniową, najpierw oznaczał e. głoszoną słowami przez Chrystusa, później stał się dobrą nowiną głoszoną przez apostołów o Chrystusie; istnieją trzy E. kanoniczne - wg Mateusza, Łukasza, Marka - nazywane synoptycznymi, jako że zawierają wspólne spojrzenie i interpretację działalności Chrystusa; czwartą, niesynoptyczną jest E. wg św. Jana. E. tworzone były na podstawie tradycji ustnej, spisane z opowieści świadków w l. 60.-70. I w.