polega na formułowaniu wypowiedzi w taki sposób, aby jej treści zostały czytelnikowi zasugerowane w sposób utajony, pośredni, co można interpretować wieloznacznie; także na uzupełnianiu znaczeń, deszyfrowaniu metafor, aluzji etc., np. Syberia - "kraina daleka osobliwa i biała". E.j. posługuje się chętnie metaforą, peryfrazą, synekdochą, parabolą etc. Używali go pol. pisarze w czasie niewoli narodowej i cenzury zaborców. Częsty w dowcipach, zwł. o sprawach objętych zakazem.
ezopowy język
Słownik języka polskiego