tendencja w lit. wł. (ok. 1920), która powstała wśród pisarzy "Głosu" (G. Ungaletti, V. Cardarelli), odrzucających złożone formy narracyjne, potrzebę ekspresji; pisarz eksponuje fragment, szkic jako najważniejsze wyznaczniki wartości estetycznych dzieła lit.; często przekazuje treści filoz. i programowe.
fragmentaryzm
Słownik języka polskiego