(1922-44)
poeta, dramatopisarz, redaktor pisma "Sztuka i Naród", członek grupy poetyckiej o tej samej nazwie. Żołnierz AK, zginął w powstaniu warszawskim na Starym Mieście. Debiutował tomem poezji Widma (1943) pod pseud. Karol Topornicki, przedstawiając w nim w apokaliptycznych wymiarach wojenny koszmar, jego kolejny zbiór nosi tytuł Grom powszedni (1944). Wraz z K.K. Baczyńskim jest wybitnym przedstawicielem pokolenia poetów tzw. spełnionej Apokalipsy, których twórczość charakteryzuje wizyjność, bogactwo symboli i metafor oraz przejęta od katastrofistów poetyka snu, łącząca elementy realistyczne z baśniowymi. W poezji, której patronami stali się katastrofiści 20-lecia międzywojennego (zwł. Cz. Miłosz), obok wizji zagłady manifestował wiarę w czyn, uwolnienie się od obsesji śmierci i zwątpienia. G. jest również autorem dramatów: Misterium niedzielne (1943) oraz Homer i Orchidea (wyst. 1946). Drukował artykuły krytyczne wobec poetów Skamandra i Awangardy Krakowskiej zarzucając pierwszym bezideowość, drugim "ekwilibrystykę intelektualną".
- GAJCY, Tadeusz, ps. Karol Topornicki,...
- Gajcy Tadeusz, pseud. Karol Topornicki, Roman Oścień, (1922-44)
- TADEUSZ, Pochodzenia hebrajskiego,...