(1890-1959)
reżyser, scenograf, pedagog. W l. 1922-29 był głównym scenografem Reduty Osterwy; od 1930 r. współpracował z teatrem Ateneum. Twórca Studia Dramatycznego w Warszawie, konspiracyjnego teatru, a zarazem szkoły w czasie wojny, które po wojnie przeniósł do Krakowa. Pedagog i wychowawca wielu znakomitych aktorów. Jego Studio, podobnie jak Reduta, było metodą pracy z aktorem opierającej się na jego możliwościach, które G. znakomicie potrafił odkrywać. Stworzył Teatr Wybrzeże w Gdyni. Ważniejsze inscenizacje: Homer i Orchidea T. Gajcego, Wesele S. Wyspiańskiego, Balladyna J. Słowackiego. W Jak wam się podoba W. Szekspira zbudował przestrzeń sceniczną złożoną z kubów, a spektakl podporządkował rytmom. Był jednym z najbardziej autonomicznych twórców teatru; tworzył teatr umowny, nienaturalistyczny, budowany prostymi środkami: przestrzenią i prostymi elementami plastycznymi. Podobnie jak L. Schiller, J. Osterwa, W. Horzyca widział teatr budowany przestrzenią i zmienną architekturą sceny. Aktor w jego spektaklach był najważniejszy - aktor bawiący się grą w przestrzeni - aktor z przedmiotem i lalką jako partnerem. Stworzył koncepcję Sceny Białej Ściany ujawniającej wszystkie możliwości aktora. W książce Budowniczy tła scenicznego przedstawia koncepcję reżysera, wszechstronnego autonomicznego twórcy, który buduje przestrzeń sceny w niezwykłym związku z aktorem.