podział głosek lub sylab na wymawiane długo lub krótko, tzn. różniące się czasem trwania. Służy rytmizacji, jest sygnałem emocji mówiącego; wjęz. staropol. zaznaczany podwójną literą, np. paan = pn. Zczasem różnice iloczasowe samogłosek zacierały się iwkonsekwencji zanikły: dawne samogłoski długie zamieniły się wtzw. pochylone (ścieśnione), zaznaczane wpiśmie za pomocą kreski nad literą, np. wim, świca. Pozostałością i. we współcz. jęz. są oboczności samogł. o: ó, np. cora : córa, wozy : wóz; ę : ą, np. dęby : dąb, będą : bądź.
- ILOCZAS, zjawisko zróżnicowania...
- heksametr polski, wiersz wzorowany na...
- BAŁTYCKIE JĘZYKI, grupa języków indoeuropejskich...