(łac. cultivare = uprawiać)
1) całokształt dorobku materialnego iduchowego ludzkości, ogół zasad, reguł, sposobów działania iwytworów ludzkiej pracy oraz twórczości, nagromadzone wprocesie hist. rozwoju człowieka; 2) ogół materialnych iduchowych wytworów właściwych określonej czasowo iprzestrzennie grupie (plemię, naród, warstwa społ., grupa etniczna, społeczność) uzupełnianych iprzekazywanych następnym pokoleniom. Tak rozumiana k. (1 i2) stanowi przedmiot badań filoz. kultury; 3) wyłącznie duchowy dorobek ludzkości lub społeczności, uznawanie określonych wartości, zasad, norm (np. prawa, obyczajów, etyki). Tak pojmowana k. jest przeciwstawiana cywilizacji, rozumianej jako materialna (techniczna) strona rozwoju ludzkości (społeczności); 4) pojęcie k. bywa łączone zposzczególnymi sferami, obszarami życia, np. k. techniczna, polit., prawna, osobista, moralna; k. bycia, zachowań; k. czytelnicza.