(ur. 1917)
prozaik pol. żyjący wIzraelu (od 1945). Przed wojną publikował wiersze iprozę m.in. w"Kuźni Młodych", wojnę spędził wsyberyjskich łagrach, skąd wyszedł zarmią Andersa. Na łamach londyńskich "Wiadomości" opublikował powieść autobiograficzną Niespokojni (1952). Autor książek wydanych wParyżu: nagrodzonego przez "Kulturę" tomiku opowiadań Dzień inoc (1955) imikropowieści Piotruś (1960). WPolsce czytelnicy mogli poznać twórczość L. na łamach "Zapisu", wydawnictwa "drugiego obiegu" - Sarni braciszek, oprócz tego wyszły Opowiadania zebrane (1988) itomik Śmierć idziewczyna (1991). Tajemnica szczupłości dorobku literackiego autora tkwi wfakcie, że L. (w 1944) uległ paraliżowi, stąd pisanie stało się dlań niewyobrażalnie trudnym zajęciem. Wroli pol. pisarza potwierdził swoją tożsamość; Opowiadania są zapisem najboleśniejszych doświadczeń życia, układają się wcałość, którą można odczytać jako rodzaj autobiograficznego poematu. Pragnienie poznania tajemnicy istnienia jest obsesyjnym motywem twórczości L.