(1902-85)
prozaik, publicysta, dziennikarz. Pisał książki niezwykłe, niekiedy mroczne, często oprzypadkowej kompozycji, ale ogromnej sile wyrazu. Zagorzały przeciwnik komunizmu, żył na emigracji przez długie lata nie istniejąc wkrajowym obiegu. Debiutował komedią Pan Poseł iJulia (1931), choć zwykle jako pierwszy jest wymieniany zbiór opowiadań 16-go między trzecią osiódmą (1936), potem wydał zbiór reportaży Bunt rojstów (1938). Jednak prawdziwe wyobrażenie ojego talencie daje dopiero powieść owydźwięku polit. Droga donikąd (1955), więcej spraw egzystencjalnych zawiera następna, Karierowicz (1956). Dzieje kozackiej rodziny, aprzede wszystkim losy armii Własowa są tematem powieści Kontra (1957), przez wielu krytyków uważanej za arcydzieło. Kolejne utwory tego gatunku to Sprawa pułkownika Miasojedowa (1962), Lewa wolna (1965), Nie trzeba głośno mówić (1969), wreszcie zbiór nowel-reportaży Fakty, przyroda, ludzie (1984). Wmaju 1943 jako uczestnik międzynarodowej komisji był świadkiem ekshumacji zamordowanych wKatyniu, owocem tego doświadczenia stała się relacja Mordercy zlasu katyńskiego (1949), wcześniej wydana wkilku językach. Zbogatej publicystyki M. należy wymienić m.in. Zwycięstwo prowokacji (1962), Wcieniu krzyża (1972), Watykan wcieniu czerwonej gwiazdy (1975) iDroga pani (1984).
- Mackiewicz Józef, (1902-85)
- MACKIEWICZ, Józef (1902-85)
- MACKIEWICZ, Antoni (1827-63)