(fr. macaronisme, zwł. maccheroni = makaron)
obcy wyraz, zwrot, forma jęz. wkomponowana wtekst mówiony lub pisany wjęz. ojczystym, także sposób mówienia lub pisania polegający na szczególnie silnym nasyceniu słownictwa wypowiedzi barbaryzmami, wplataniu wyrazów obcych, wyrażeń icałych zdań, np. łac., apotem franc. Szczególnie popularne wlit. staropolskiej (od XVI do XVIII w.), np. wżartobliwym utworze Carmen macaronicum J. Kochanowskiego, wPamiętnikach J. Ch. Paska, wPowrocie posła J. Ursyna Niemcewicza jako celowy środek artystyczny. "Makaronizowanie" było świadomym zabiegiem autora wykorzystującego wtekście obce wyrazy, zwroty ikońcówki fleksyjne. Termin m. do jęz. pol. wprowadził
A. Brckner nazywając "makaronem" utwory łac. zcelowo włączonymi wyrazami pol. zakończonymi łac. końcówkami, np. wmowach okolicznościowych, panegirykach, wcelu podkreślenia uczoności autora, jego talentu krasomówczego. Twórcy klasycyzmu podjęli walkę zm. wtrosce oczystość jęz. ojczystego.
- leksykalne środki stylistyczne, we współczesnej polszczyźnie...