zasłona na twarz zotworami na oczy mająca kształt twarzy, głowy, postaci - ludzkiej, zwierzęcej lub fantastycznej. Jej początków należy szukać wprehistorii (rysunki naskalne człowieka zgłową zwierzęcia), wrel. staroegipskiej (bóg Horus zgłową sokoła). 1) M. teatralna ocharakterze symbolicznym: tragiczna lub komiczna (np. wstarożytnej Grecji); m. wcommedii dell’arte - stały typ bohatera; uzewnętrzniająca siły demoniczne wtańcach iprzedstawieniach rytualnych, np. wteatrze na Bali; wmaskach karnawałowych, podczas starożytnych świąt No wChinach, wtańcach Irokezów; pełniąca funkcje mitologiczno- -obrzędowe isakralne, np. wkulturze mykeńskiej, minojskiej, chińskiej, hinduskiej. 2) M.-twarz ukrywająca stany psychiczne ispołeczne (np. kurtuazyjna dotycząca skodyfikowanych sytuacji. 3) M.-symbol np. maska pośmiertna, maski lub czaszki przodków; spreparowane główki Chancha Indian Jivaro. 4) Rodzaj widowiska wang. ifranc. teatrze dworskim XVI-XVII w. Zamaskowanie: a) osoba przebrana zzasłoniętą twarzą, człowiek wmasce; b) maska literacka: postać lit. ukazująca bohatera fikcyjnego, gdy na stałe jest utożsamiana zcechami, które on prezentuje; człowiek "wewnętrzny" przykryty maską zewnętrzną; autoportret artysty ukazany przez niego samego (malarska, literacka, fotograficzna, np. studia portretowe Witkacego ukazujące grymasy twarzy).
maska
Słownik języka polskiego