(1621-93)
poeta, wybitny przedstawiciel baroku. Po wielu latach pracy wdyplomacji w1683 został przed sejmem oskarżony ozdradę, uszedł do Francji, gdzie przyjął nazwisko de Cheauvillain. Wielka kultura, zręczne operowanie językiem, rytm, dźwięczność igładkość - to cechy poezji M.Czerpał on również chętnie zlit. wł., franc. iłac. Miłosne liryki iutwory otematyce towarzyskiej zebrane zostały wdwa najbardziej znane tomy: Kanikuła albo psia gwiazda (1647) iLutnia (1661). M. jest także autorem Fraszek (ok. 1645) iwiersza religijnego Pokuta wkwartanie (1652). Ważną pozycją wjego dorobku twórczym są przekłady większych całości: np. komedia pasterska T. Tassa Amintas (1650), fragment Adone G. Marina pt. Psyche (ok. 1661), aprzede wszystkim Cyd albo Roderyk P. Corneille’a (ok. 1660). Lekkie ibłyskotliwe wiersze otematyce miłosnej itowarzyskiej były rezultatem znajomości reguł współczesnych autorowi szkół poetyckich, zwł. inspiracyjnego wpływu marinizmu.