staroislandzka opowieść olosach legendarnego bohatera (lub członka rodu); gatunek średniowiecznej prozy epickiej, który trwał wtradycji ustnej (do XII w.), dopiero wXIII w. przyjął formę pisaną. Cykle tematyczne sag: rodzinnych, rycerskich, bohaterskich, królewskich, biskupich, bajecznych, stały na pograniczu między kroniką apowieścią hist. Za twórcę s. uznaje się A. Thorgillsona (1067-1148) historyka, autora sag pisanych. Księga Islandczyków, zawierająca wykaz królów norweskich, stanowi podstawę s. rodowej otematyce islandzkiej is. królewskiej otematyce norweskiej. Inna s. anonimowego autora, Księga osadnictwa, spis rodzin osiadłych wIslandii wIX iX w., ma dziś wartość źródła historycznego. Współcz. s. islandzkąjest powieść H. Laxnessa Dzwon Islandii. Dziś s. nazywa się powieści olosach rodziny (np. Saga rodu Forsyte’ów).
saga
Słownik języka polskiego