(1895-1976)
poeta, prozaik, publicysta isatyryk. Pierwsze wiersze irecenzje teatralne zamieszczał wpismach "Sowizdrzał" (1913-19) i"Pro arte et studio" (1917-19). Współtwórca grupy poetyckiej Skamander, współzałożyciel kabaretu lit. "Pod Pikadorem". Recenzent teatralny "Wiadomości Literackich" (1924-39), publicysta "Cyrulika Warszawskiego", autor cyklu felietonów Kronika tygodniowa (od 1927). Lata II wojny światowej spędził wParyżu iLondynie, gdzie redagował pismo "Nowa Polska" (1942-46). Kierownik sekcji lit. UNESCO (1946-48), dyrektor Instytutu Kultury Polskiej wLondynie. Od 1951 wWarszawie, prezes ZLP (1956-59). Od 1971 stały współpracownik "Tygodnika Powszechnego". Wtrosce orozwój kultury narodowej prezentował wierność humanistycznym wartościom, bezkompromisowość iodwagę intelektualną. Swoim autorytetem moralnym popierał protesty, m.in. list wsprawie Dziadów A. Mickiewicza (1968). Debiutował zbiorem Sonety (1918). Wczesna liryka S. pozostaje pod wpływem klasycyzmu iparnasizmu: Harmonia (1919) iCzarna wiosna (1919). Późniejsze wiersze nawiązują do poezji romantycznej, szczególnie wzbiorach Godzina poezji (1923), Droga na Wschód (1924), Zdalekiej podróży (1926), atakże do głoszonej przez skamandrytów "poezji codzienności" wtomiku Okno bez krat (1935), Alarm (Londyn 1940). Twórczość wojenną charakteryzuje nostalgia, hołd składany słowami wiersza ofiarom terroru hitlerowskiego imarzenia osprawiedliwym świecie, m.in. Popiół iwiatr (1942), Wiek klęski (1945). Późniejsze wydania to m.in. Nowe wiersze (1959), Rozmowa zgwiazdą (1961), 138 wierszy (1973). Publicystykę S. cechuje ogromny talent polemiczny, humor idowcip graniczący zszyderstwem. Wfelietonach występował przeciw nietolerancji, ksenofobii iklerykalizmowi. Felietony irecenzje ukazały się wtomach m.in. Moja podróż do Rosji (1932), Heretyk na ambonie (1934), Kroniki tygodniowe (1956), Artykuły pierwszej potrzeby (1959), Gwałt na Melpomenie (1959), Załatwione odmownie (1964). Dorobek sceniczny to dramat wierszem Wieża Babel (1927) ikomedie m.in. Murzyn warszawski (1928) iRodzina (1933). Powieści wyrosłe ztradycji prozy fantastycznonaukowej H.G. Wellsa to katastroficzna wizja zagłady świata opisana wpozycjach: Torpeda czasu (1924) iDwa końce świata (1937). Jest też S. autorem liryczno-satyrycznych opowiadań Jawa imrzonka (1966), tekstów słynnych szopek polit., także kalamburów iparodii wwyborze (wraz zJ. Tuwimem) Woparach absurdu (1958). Wspomnienia warszawskie (1957) iAlfabet wspomnień (1975) to pełne humoru isentymentu pozycje opisujące korzenie rodzinne iliterackie na tle panoramy dawnej Warszawy.
- Słonimski Antoni, pseud. Pro-rok, (1895-1976)