popularny szczyt w bocznej grani Tatr Zach., między dolinami Kondratową, Małej Łąki i Strążyską; wys. 1909 m; zbudowany z wapieni; od płn. wznosi się wysoką (500-600 m) urwistą ścianą, od płd. stoki łagodniejsze i bardziej dostępne; na szczycie żelazny krzyż (wys. 15 m), postawiony 1901 (metalową konstrukcję wyniesioną w elementach zmontowano na szczycie); od wsch. wydłużony w ostrą grań (Długi G.); z G. wiąże się wiele podań i legend ludowych (m.in. legenda o śpiących pod zwałami skał rycerzach).