(archeol.) osada neolityczna na terenie Turcji (istniała między 6500 a 5600 p.n.e.), o powierzchni 12 ha, złożona z licznych domostw glinianych na planie prostokąta; w wielu domostwach wydzielono pomieszczenia kultowe ze ścianami zdobionymi malowidłami (przedstawiającymi byki i stylizowane postacie kobiece) oraz czaszkami byków, w ich wnętrzach odkryto liczne figurki wotywne; Ç.H. stanowi jedno z miejsc udomowienia bydła.
ÇATAL HÜYÜK
Archeologia