Starża
polski herb szlachecki; t. srebrny, skierowany ostrzem w lewo w polu czerwonym; znany najpierw w Małopolsce, pierwsza pieczęć 1320, najstarsza wzmianka w zapisce sądowej 1401; na Litwę przeniesiony po unii horodelskiej 1413; miały być 92 rodziny tego znaku, w tym: Korycińscy, Ossolińscy, Tarłowie, Tęczyńscy i litewscy Zabiełłowie.