w średniowieczu podstawowa jednostka organizacyjno-taktyczna jazdy rycerskiej o różnej liczebności, składająca się z tzw. kopii. W Polsce istniały ch. rodowe (rycerze jednego rodu), ziemskie (rycerstwo z jednej ziemi) oraz nadworne; od poł. XV w. do poł. XVIII w. formowano ch. systemem zaciągu towarzyskiego, z których rozwinęły się ch. husarskie, pancerne, lekkie, tatarskie i wołoskie.
znak państwa, ziemi, miasta, oddziału wojsk., organizacji społ., polit., sportowych, kościelnych itd. Składa się z osadzonego na drzewcu płata materiału o określonych barwach i godłach; znana w starożytnym Rzymie jako znak bojowy wojska; używanie ch. rozpowszechniło się w średniowieczu; pol. ch. królewska przedstawiała Orła Białego na czerwonym tle (od XV w. Orła z Pogonią); ch. państwowa to flaga, a wojskowa to sztandar.
POCZET, JANCZAROWIE, WEKSYKOLOGIA, AUTORAMENT, CHORĄŻY, KOŁO RYCERSKIE, SZTANDAR