(IV w. p.n.e.)
wódz celtyckiego plemienia Senonów, przybyłych na przełomie V i IV w. p.n.e. na teren płn. Italii; 390 dowódca wielkiej wyprawy plemion celtyckich na ludy zamieszkujące środk. Italię, nad rz. Allia rozbił armię rzym., opanował Rzym i splądrował; odstąpił jedynie od oblężenia Kapitolu w zamian za wysoki okup (legenda rzym. wolała to zawdzięczać gęsiom kapitolińskim, które ostrzegły obrońców przed nagłym atakiem); w drodze powrotnej wojska B. zostały rozbite przez oddziały sprzymierzeńców Rzymu; dalsze losy B. są nieznane.