Michał, ps. Edward Tarsza (1804-63)
krytyk lit., powieściopisarz, publicysta; w sporze romantyków z klasykami (m.in. 1825 w Astrei) opowiedział się po stronie romantyków (zwł. M. Mochnackiego) równocześnie przeciwstawiając się całkowitemu potępieniu lit. klasycyzmu; przed wybuchem powstania listopadowego osiadł w majątku Aleksandrówka na Ukrainie; od 1841 gł. teoretyk tzw. teorii petersburskiej; obrońca szlacheckiej kultury i obyczajowości; spośród gat. lit. najwyżej cenił gawędę szlachecką i powieść hist. typu walterskotowskiego, za obcą w sferze moralno-obyczajowej i ideologicznej uważał współczesną mu powieść franc. (Balzac, V. Hugo, G. Sand); zbiory rozpraw: Korespondencja literacka, Artykuły literackie, krytyczne, artystyczne; powieści hist. z przeszłości ziem ruskich Koliszczyzna i stepy, Stanica hulajpolska.
POLSKA. LITERATURA. ROMANTYZM, KOTERIA PETERSBURSKA