Stanisław (1780-1845)
syn Stanisława Augusta Poniatowskiego i Elżbiety Grabowskiej; od 1808 sekr. Rady Stanu i Rady Ministrów Księstwa W-wskiego; od 1820 minister wyznań rel. i oświecenia publ. w Królestwie Pol., jeden z założycieli Tow. Przyjaciół Nauk w Warszawie; przedstawiciel poglądów klerykalno-zachowawczych (usunął S.B. Lindego z Tow. do Ksiąg Elementarnych, zakazał młodzieży wyjazdów zagr., wprowadził w szkołach nadzór policyjny); podczas powstania listopadowego ukrywał się w Łowiczu, skąd wrócił do Warszawy w 1832; 1836 mianowany generalnym kontrolerem i czł. Rady Administracyjnej.