(polit.)
zbrojna napaść jednego państwa na drugie, zwykle wywołująca wojnę; zakazana prawem międzynar. (po raz pierwszy 1928 w Paryżu, co potwierdziła Karta Narodów Zjednoczonych), stanowi zbrodnię przeciw pokojowi; ofiara a. ma prawo samoobrony, także zbiorowej z pomocą innych państw; zakaz a. jest powszechną obowiązującą normą prawa międzynar., ale jej definicja nie została uściślona.