(kult. 1)
sztuka rozwijająca się na Płw. Arabskim w okresie przedmuzułmańskim (przedislamskim) do VII w.; najwcześniejsze zabytki pochodzą z późnego (rysunki naskalne w Kilwa); wysoki poziom osiągnęła w państwach powstałych w 2. poł. I tysiąclecia (Saba, Ma'in, Quataban i Hadramaut) oraz w państwie nabatejskim ze stolicą w Petrze; położenie na szlaku handlowym z Afryki do Europy i Azji Środk. sprawiło, że pozostawała pod dużym wpływem sąsiednich centrów kulturowych (Egiptu, Mezopotamii, Grecji, Krety, później Rzymu); ważniejsze zabytki z tego okresu to: nabatejskie świątynie w Dżebel-Ram i Ruwafa, świątynie w Marib, Sirwah, Timna, Qarnawu; w VI-II w. p.n.e. wznoszono wielopiętrowe pałace (np. pałac królewski w Sanie); rozwijała się też rzeźba (wyróżnia się alabastrowa głowa kobiety z Timna, I w. p.n.e.); z rzemiosł artyst. na najwyższym poziomie stały wyroby z brązu; sz.a. wywarła wpływ na sztukę etiopską, wiele jej elementów przeniknęło do sztuki islamu.
- ARABSKA SZTUKA, (kult. 2)
- sztuka, 1. „dziewczyna, zwłaszcza...
- SZTUKA, SYNONIM: umiejętność,...