(muz. 1)
ludowa przechowała wiele elementów archaicznych o rodowodzie celtyckim; zaznacza się wyraźne zróżnicowanie między obszarami górzystymi a nizinnymi; w górach charakterystyczne szybkie tańce z popisami akrobatycznymi: reel (spotykany także w Walii) oraz skakany - strathspey (podobny do norweskiego halling); w Szkocji nizinnej popularne są pieśni pracy (np. związane z czynnością bielenia płótna) oparte na schemacie responsoryjnym; wszędzie można spotkać specyficzny rytm zw. szkockim (lub też lombardzkim); w dawnej m.sz. głównym instrumentem była harfa, wiążąca się z tradycją bardów; towarzyszyła ona nie tylko pieśniom rycerskim i śpiewom bohaterskim, ale także licznym obrzędom, balladom i tańcom; później rolę harfy przejęły dudy o specyficznej budowie (z kilkoma piszczałkami burdonowymi i dwojakimi stroikami: pojedynczymi i podwójnymi); ob. dudy są niemal symbolem m.sz., a szczególnie tamtejszych orkiestr wojskowych; inne charakterystyczne instrumenty to wielki bęben oraz rozmaite dzwonki i kołatki.
- SZKOCKA MUZYKA, (muz. 2)
- COUNTRY AND WESTERN, country
- Mendelssohn-Bartholdy Felix Jakob Ludwig, (1809-47)