w literaturze i sztukach plast. rozbudowana przenośnia; oprócz sensu dosłownego posiada sens konwencjonalny, abstrakcyjny; umowne przedstawienie pojęcia abstrakcyjnego za pomocą obrazu artyst. (np. postaci ludzkiej, zwierzęcia); dużą wymowę mają związane z tymi przedstawieniami konwencjonalne atrybuty, stroje, gesty, pozy (np. kobieta z przepaską na oczach, z mieczem i wagą jako a. sprawiedliwości); służyła najczęściej do wyrażania pojęć moralnych (miłość, sprawiedliwość, roztropność), przyrodniczo-kosmologicznych, religijnych, ludzkich charakterów (wady i zalety przedstawiane w bajkach pod postacią zwierząt); w utworach moralizatorskich znana od starożytności, rozpowszechniła się w epoce renesansu, w XIX i XX w. obecna gł. w satyrze i karykaturze.
BRODZKI Wiktor, BURIDANA OSIOŁ, BRONZINO Agnolo di Cosimo, PENCZ, JORDAENS, JELSKI, TRUCHANOWSKI, PARRASJOS, JOOS VAN GENT, BRUEGEL Pieter
- alegoria, przedstawić coś w postaci...
- alegoria, (gr. allegorein = mówić...
- Blocke van den, rodzina artystów gdańskich:...