kierunek w sztuce współcz. rozwijający się od połowy lat 50.; nazwy (skrót od optical art = sztuka optyczna) zaczęto powszechnie używać od wystawy The Responsive Eye w Museum of Modern Art w Nowym Jorku (1965); o-a. polega na tworzeniu abstrakcyjnych kompozycji malarskich, graficznych lub reliefów, czarno-białych albo barwnych, o zrytmizowanych układach geometrycznych, wywołujących złudzenia opt., a w szczególności wrażenie ruchu i głębi; dzieła w stylu o-a. stwarzają wrażenie pulsowania, migotania, wibrowania czy krążenia elementów kompozycji; gł. przedstawiciele: V. Vasarely, J. Albers, B. Riley, R. Anuszkiewicz, F. Stella, J.R. Soto, J. Le Parc, franc. Groupe de Recherches, włoska grupa "N"; z czasem złudzenie ruchu w o-a. zaczęto łączyć z ruchem dosłownym w kompozycjach kinetycznych; kierunek ten wywarł wpływ na rozwiązania w sztuce użytkowej.
ABSTRAKCJONIZM, SOTO, VASARELY, ALBERS Josef, FRANCUSKA SZTUKA
- op-art, (ang. optical art =...
- abstrakcyjna sztuka, w najszerszym znaczeniu...
- STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI SZTUKA, najwcześniejsze przejawy...