Michaił I. (1804-57)
kompozytor rosyjski, uczeń J. Böhma, J. Fielda, Ch. Mayera i I.L. Fuchsa; 1830-33 we Włoszech, później w Berlinie; po powrocie do kraju rozpoczął pracę nad wielką operą historyczną Życie za cara, która otworzyła cykl kompozycji nawiązujących do tematów z dziejów Rosji; 1845 podróżował po Francji i Hiszpanii; w Paryżu zetknął się z H. Berliozem, który wyraźnie wpłynął na styl kompozycji symfonicznych G. Jego twórczość jest syntezą osiągnięć XIX-wiecznej muzyki zachodniej i tradycji rodzimej (gł. pieśni ludowej); stała się ona punktem odniesienia dla stylu twórców skupionych w Potężnej Gromadce. Ważniejsze kompozycje: muzyka do tragedii Kukolnika Kniaź Chołmski; opera Rusłan i Ludmiła; kilka uwertur (m.in. Jota aragonesa, Noc w Madrycie), fantazje symfoniczne, Symfonia B-dur, utwory kameralne, pieśni (m.in. powstałe w Warszawie 1852-54).
STRAWIŃSKI, KLASYCYZM W MUZYCE
- glinka, wydobywać urodzajną...
- GLINKA, Konstantin D. (1867-1927)...
- GLINKA KAOLINOWA,