technika zdobnicza polegająca na wykonywaniu z innych gatunków drewna wzorów na powierzchniach przedmiotów drewnianych; niekiedy w celu uzyskania różnych kolorów są one podbarwiane, bejcowane, podpalane. I. stosowano od starożytności, powszechna była w dobie renesansu, rozkwitła w XVII i XVIII w. (meble, boazerie, stalle, drobne przedmioty użytkowe); w Polsce i. zdobione były meble z wytwórni w Kolbuszowej (kolbuszowskie meble).
MARKIETERIA, MEBLE, JACOB-DESMALTER, EBENISTA, SEPET, LUDWIKA XV STYL, GALLÉ
- MAURESKA, moreska
- Ludwika XV styl, franc. odmiana rokoka...
- SEKRETARZYK, sekretera