(Pieśń XIX z księgi II)
utwór J. Kochanowskiego, rozpoczynający się zachętą skierowaną do nieokreślonego odbiorcy, by zadbał o sławę bardziej niż o dobra doczesne. Podmiot mówiący rozróżnia 2 sposoby życia: bydlęcy (zaspokojenie głodu i pragnienia) i ludzki (wykorzystanie daru myślenia). Zdobyć sławę można przez działanie dla dobra ogółu zgodnie z posiadanymi predyspozycjami, takimi jak mądrość, dar wymowy, siła, odwaga.
Pieśń ma formę mowy-apelu o przemyślanej kompozycji: teza, uzasadnienie, wniosek, rozwinięcie wniosku, podsumowanie.
- Pieśni… księgi dwoje, zbiór liryków J. Kochanowskiego,...
- KOCHANOWSKI, Jan (1530-84)
- LAZUROWA JASKINIA, Grotta Azzurra