Włodzimierz (1908-99)
polityk, pisarz; związany z lewicą, 1929-31 sekretarz gen. PPS-Lewicy; 1931-38 w KPP, więziony za działalność komunistyczną; podczas wojny w ZSRR, współorganizator ZPP, 1943 z-ca d-cy I Dywizji im. T. Kościuszki ds. politycznych, uczestnik bitwy po Lenino; po wojnie w CRZZ, 1952-56 minister Kultury i Sztuki, 1956-60 przew. Komitetu ds. Radiofonii; 1960-72 przew. Komitetu ds. Radia i Telewizji; red. nacz. "Miesięcznika Literackiego"; kilkakrotnie poseł na Sejm PRL oraz 1948-76 z-ca czł. KC PZPR; przyczynił się do rozbudowy ośrodków radiowych i telewizyjnych w kraju oraz powstania dalszych (poza pierwszym) programów radia i telewizji (w tym tv kolorowej); jako literat debiutował 1929, pierwszą powieść Rozdarty bruk wydał 1934, po wojnie m.in. paradokumentalna opowieść Polacy pod Lenino i cykl powieści erotyczno-politycznych Piotr, Kroki, Umarli przychodzą nad ranem, Nie można powtórzyć; wspomnienia Tamte lata, Adieu, burdel, czyli notatnik intymny.
- MIESIĘCZNIK LITERACKI, (kult. 3)
- ZWIĄZEK PATRIOTÓW POLSKICH W ZSRR, organizacja polityczna...
- Magazyn Literacki, (1966-90)