(1937)
wiersz Cz. Miłosza z t. Ocalenie (1945), napisany po opuszczeniu przez poetę Wilna. W I strofie fragm. pejzażu (jezioro, chmury, ptaki) funkcjonują jako wspomnienie rodzinnego kraju (jak w Panu Tadeuszu A. Mickiewicza) - są estetyzowane. W dalszej części wiersza krajobraz ulega silnej psychizacji, staje się odbiciem uczuć podmiotu-wygnańca. Odwołując się do silnych wrażeń zmysłowych (świst, ciemność, czerwień itp.), niepokoi czymś nieokreślonym, co uzyska kształt dopiero w chwili śmierci mówiącego.
- Zieleń, wiersz J. Tuwima z t.(...)
- podmiot liryczny, wznaczeniu węższym...
- BARBARA, Pochodzenia greckiego,...