(1797-1856)
niem. poeta, prozaik, eseista. Pochodził zrodziny niezamożnego kupca żyd. W1819r. rozpoczął wBonn, wspomagany finansowo przez bogatego stryja Salomona, studia prawnicze, które kontynuował następnie wGetyndze iBerlinie. W1825 r. przeszedł na protestantyzm. Był pod wyraźnym wpływem filozofii Hegla iniem. szkoły romantycznej, choć różnił się od niej poglądami polit. Wtwórczości znakomicie operował nastrojem, dowcipem, ironią, satyrą. Księga pieśni (1827), wktórej znalazły się m.in. słynna ballada oLorelei, tom Liryczne intermezzo, cykle Powrót, Zpodróży po Harzu, marynistyczne Morze Północne, to jeden znajpopularniejszych zbiorów poezji niem., połączył wnim poeta wysoki kunszt artystyczny iludową prostotę. Wrażenia zkilkutygodniowego pobytu wPolsce zawarł H. weseju OPolsce (1822). Liczne podróże po Niemczech, W.Brytanii, Włoszech znalazły odbicie wObrazkach zpodróży (t. 1-4, 1826-31), które zawierały poglądy polit. ispoł. autora. W1831 r. H. przeprowadził się do Paryża, gdzie pozostał do końca życia. Wcelu porozumienia niem.-franc. rozwinął ożywioną działalność publicystyczną (zbiór Stosunki francuskie, 1833), pisał artykuły oliteraturze niem. (Die Romantische Schule, 1836), krytykował oderwaną od życia poezję romantyczną, która winna się bardziej angażować waktualne zagadnienia społ. ipolit. Wdziele Salon (1834-40) zebrał swoje artykuły, polemiki, nowele zlat 30. Wsatyr. poemacie Atta Troll (1847) polemizował zprzedstawicielami Młodych Niemiec. Ironiczno-sarkastyczny obraz niem. arystokracji, mieszczaństwa ikleru zawarł wpoemacie Niemcy. Baśń zimowa (1844). Od 1848 postępująca atrofia mięśni na stałe przykuła go do łoża. W1851 wydał trzeci zbiór wierszy iballad Romancero (3 cz.: Historie, Lamentacje, Melodie hebrajskie).
- Heine Heinrich, (1797-1856)
- HEINE, Heinrich (1797-1856)
- HEINE, Thomas Theodor (1867-1948)...